1) شهری بود و دختری و سرقتی. من در شهر زندگی می‌کردم، مأمور شده بودم که سرقت را بررسی کنم و فکر نمی‌کردم دختر ربطی بهش داشته باشد. تقریباً سیزده‌ساله بودم و اشتباه می‌کردم. راجع‌به تمامش اشتباه می‌کردم. باید این سؤال را می‌پرسیدم که «چرا کسی باید بگوید چیزی‌اش دزدیده شده، وقتی آن‌چیز از اول مال او نبوده؟» به‌جایش سؤال اشتباه را پرسیدم، کم‌و‌بیش چهار سؤال اشتباه. این کتاب گزارشِ اولین سؤال است.

2) شهری بود و مجسمه‌ای و کسی که او را دزدیده بودند. همان‌وقتی که در شهر بودم، مأمور شدم آن فرد را نجات دهم و فکر می‌کردم مجسمه برای همیشه از دست رفته. تقریباً سیزده‌ساله بودم و اشتباه می‌کردم. راجع‌به تمامش اشتباه می‌کردم. باید این سؤال را می‌پرسیدم که «چطور ممکن است کسی که گم ‌شده هم‌زمان دوجا باشد؟» به‌جایش سؤال اشتباه را پرسیدم، کم‌وبیش چهار سؤال اشتباه را. این کتاب گزارشِ دومین سؤال است.

3) شهری بود، یک کتابدار و یک آتش‌سوزی. همان‌وقتی که در شهر بودم مأمور شدم آتش‌سوزی را بررسی کنم و فکر می‌کردم کتابدار می‌تواند کمکم کند تا تبهکار را تحویل قانون بدهیم. تقریباً سیزده‌ساله بودم و اشتباه می‌کردم. راجع‌به تمامش اشتباه می‌کردم. باید این سؤال را می‌پرسیدم که «چرا کسی باید ساختمانی را خراب کند، در حالی‌که می‌خواسته ساختمان دیگری را از بین ببرد؟» به جایش سؤال اشتباه را پرسیدم، کم‌و‌بیش چهار سؤال اشتباه را. این کتاب گزارشِ سومینشان است.

4) شهری بود و یک قطار و یک قتل. من در قطار بودم و فکر می‌کردم اگر معمای قتل را حل کنم، می‌توانم شهر را نجات دهم. باید این سؤال را می‌پرسیدم که «کدامش شیطانی‌تر است؟ اینکه خودت قاتل باشی یا اینکه بگذاری قاتل فرار کند؟» به‌جایش سؤال اشتباه را پرسیدم؛ کم‌وبیش چهار سؤال اشتباه. این گزارشِ آخرینشان است.