این کتاب از حوادثی سخن می‌راند که پس از درگذشت کورش بزرگ، بنیادگذار ستوده‌نام و بلندآوازۀ ایرانشهر، بر سر این آب و خاک و بر نیاکان ما رفت. هدف از نوشتن این زندگینامه، بررسی عوامل و عللی که میهن کورش را به لبۀ پرتگاه کشانید و بازگفتن کوشش‌های پهلوانانه و پیگیر داریوش هخامنشی در پاسداری از میراث کورش و نگهبانی ایرانیان و نیز شرح خدمات او به مردمش و جهانیان بوده است.

مولف کتاب، دکتر علیرضا شاپور شهبازی (۱۳۸۵-۱۳۲۱) از باستان‌شناسان و تاریخ‌نگاران زبده و استاد فقید ایران باستان در ایران، آلمان و ایالات متحدۀ آمریکاست. ایران‌شناس و کتاب‌شناس برجسته، ایرج افشار، هنگامی که از درگذشت او مطلع شد، در نوشته‌ای چنین تأکید کرد: «شهبازی یکی از دانایان ایران بود که روزگار ایران باستان، مخصوصا عصر هخامنشی را نیکو می‌شناخت و دربارۀ آن دوره، تجربۀ میدانی، دید جهانی و آگاهی وسیع داشت».