در بین سال های (1320-1330) یعنی از زمانی که موسیقی ایران در رادیو نواخته شد، بر اثر کیفیت نامطلوب، ترانه های مبتذل و سطح پایین و توجه بیش از حد به موسیقی غرب، موسیقی ارزش و اهمیت خود را از دست داد. آوردن نخستین دستگاه ضبط صوت در پایان سال 1330 از جمله اقدامات تامل پذیر دولت وقت بود. در پایان یک دهه و اندی از فعالیت موسیقی رسانه، نوعی از موسیقی رسانه ای در بازار تولید موسیقی ایران شنیده شد که بعدها به آن «موسیقی صفحه ای» گفتند. نگارنده در کتاب حاضر، با بیان تاریخچة پیدایش رادیو و ورود موسیقی به آن، به بررسی موسیقی در بین سال های 1320 تا 1330 با استناد به مدارک و سخنان مسئولین وقت نظیر روح الله خالقی، مشیر همایون (شهردار) و شیروانی (رئیس ادارة کل انتشارات رادیو) پرداخته است.