تذکرة «عرفات العاشقین»، یکی از بزرگ ترین و مهم ترین تذکره های فارسی است که در سال های 1022 تا 1024 هجری قمری توسط «تقی الدین محمد اوحدی حسینی دقّاقی بلیانی» شاعر، ادیب و نویسندة نام آور دورة صفوی به رشتة تحریر در آمده است. در این تذکره، شرح حال و نمونه شعر حدود سه هزار و پانصد شاعر پارسی گوی، تا زمان دقّاقی بلیانی، در بیست و هشت «عرصه» که هر عرصه شامل سه «غرفة» متقدسین، متوسطین و متأخرین است را در خود دارد. کتاب حاضر، اولین مجلد از این تذکره بوده و مشتمل بر شرح حال افرادی است که نام آنها با «آ» و «الف» آغاز گردیده است.