زبان خوارزمی، زبان منسوب به سرزمین خوارزم است که بخشی از ایران کهن به شمار می رفته است. این سرزمین، امروزه بخشی از خاک کشور ازبکستان و جمهوری ترکمنستان را تشکیل می دهد که در جنوب دریاچة آرال (خوارزم) واقع است. زبان خوارزمی جزء زبان های ایرانی دورة میانه از گروه شرقی است. مجموعة حاضر، حاوی ده مقاله از چهار ایران شناس و زبان شناس برجسته درخصوص جنبه های مختلف زبان خوارزمی تحت این عناوین است: «ساختار فعل خوارزمی»، «زبان خوارزمی» و «اسناد زبان خوارزمی» از هنینگ، «ماده های فعل ایمپرفکت خوارزمی»، « زبان خوارزمی و اوستایی»، «زبان خوارزمی در کتاب های فقهی»، «زبان خوارزمی» و «واژه بست ها در خوارزمی» از مکنزی، «زبان خوارزمی» از هومباخ و «نکاتی دیگر دربارة فرضیة خوارزمی» از نیولی.