عرفان، افزون بر آن که نوعی معرفت دربارة هستی و انسان است، حضوری زنده و حساس در گذشته و حال جامعه و فرهنگ ها داشته و دارد. اما در این میان، به مسالة حساس جوان و عرفان کم تر توجه شده است که بعضی  ها نیز تصور کرده اند، به لحاظ رواج مباحث عرفانی در عصر حاضر به وجود آمده؛ در صورتی که انسان به طور فطری خواهان حالات و خصوصیت های ماوراءالطبیعه است. اما رواج تصوف فرقه ای عرفان های کاذب، برخاسته از فرهنگ های بیمار وارداتی، آفتی شده که جان و روان جوان خداجوی ما را تهدید می کند. در معرفت شناسی، راه های کسب معرفت را چهارگونه بیان کرده اند: عقل و استدلال، تجربه و حس، منبع وحی، و معرفت شهودی. جا دارد که انسان در سیر معرفتی خود به تمامی این روش های معرفتی توجه داشته باشد و هیچ یک را فدای دیگری نکند و  این که بداند هریک از این چهار ابزار کاربرد ویژة خود را دارد. البته باید توجه داشت که تجربة عرفانی نیز منبعی معرفتی است که باید در کنار سایر منابع معرفتی به عنوان مکمل مورد استفاده قرار گیرد. در کتاب حاضر، موضوعات تخریب کنندة عرفان های بدلی، در قالبی دلنشین برای گروه سنی نوجوان به رشتة تحریر درآمده است.