شعر پروین، شعر اجتماعی است. شاعر از روزن درون سر به بیرون دارد و پیرامون خویش را با نگاهی نقاد می‌نگرد، چه پروین شاعری است زاده و پرورده‌ی عصر انقلاب [مشروطه] و بعد از آن، که دنیایی طلب می‌کند آکنده از آرمان‌هایی بس دل‌انگیز. این مجموعه شامل قصاید، مثنویات و قطعات پروین و نقدی است بر زندگانی اجتماعی روزگار پروین که با مقدمه‌ای از آقای رحیم چاوش اکبری آغاز شده که از تولید و تربیت و رشد شخصیت و تحصیلات پروین سخن گفته، آن‌گاه به هنر عظیم او پرداخته و او را «حکیم‌بانوی شاعران ایران» نامیده و ادعای اشخاصی را که این اشعار را از پروین نمی‌دانند رد کرده است. دیوان دارای خطی خوش است و اشعار آن با نظم الفبای عنوان آورده شده. بخش پایانی نیز اختصاص به لغت‌نامه دارد.


کتاب ماه ادبیات، سال یکم، شماره‌ی یکم.