در کتاب حاضر، کوشش بر آن است با تمرکز بر مباحث موجود در حوزة روش شناسی، تصویری روشن از چگونگی ماهیت و ساختار روشن شناشی در علم سیاست ارائه شود. در این مسیر، تحولاتی که از ابتدای سدة بیستم در این حوزه رخ داده،  مورد توجه قرار گرفته است. از آنجا که چگونگی ساخت علم بر چهار پارادایم اصلی «قیاس باوری»؛ «استقرار باوری»؛ «ابطال باوری» و «ساخت باوری» استور است؛ هر یک از این پارادایم ها در فصلی جداگانه، همراه با شرح عقاید مهم ترین متفکر آن پارادایم و تبارشناسی آن، بررسی شده است.  لازم به ذکر است تلاش نگارنده در کتاب، بر آن بوده که تحولات درونی گشایش دریچه های علم را با رویکردی تأویل گرا و نسبی باور توضیح دهد.