در این کتاب با هدف بررسی چگونگی تأثیرگذاری مضامین ادبی در شکل گیری منظر مطلوب شهری، از رویکرد بینامتنی بهره برده شده است. رویکردی که در دهه های اخیر علاوه بر بررسی روابط بینامتنی، به روابط بین متن و تصویر، خصوصا در آثار هنرهای تجسمی توجه دارد. از این رو با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با بهره مندی از نظریه های نسل دوم بینا متنییت، خصوصا ترامتنیت « ژرار ژنت » به خوانش روابط بین متن و تصویر در حوزه مذکور پرداخته شده است.