این کتاب را در کلاس برای بچه‌های هفت ساله‌ام خواندم. تصور من این نبود که بچه‌ها ذوق فراوانی حین خوانده شدن کتاب نشان بدهند، اما دادند. آن‌ها این کتاب را جدی گرفتند و تمام شخصیت‌های کتاب ـ حتی دخترخاله ـ را به خوبی به خاطر سپردند.حضور ملموس مادربزرگ  و دوختن لباسی مطابق میل و خواسته‌ی بجه‌ها نقطه‌ی اتصال بچه‌ها با این کتاب بود. پیش قضاوتم این بود که با این‌گونه روایت از بازیافت و دوخت و دوز ارتباط برقرار نکنند، اما آن‌ها به این موضوع علاقه‌مند شدند. حتی نگران این بودند که نتوانند لباس‌هایشان را بازیافت کنند. 
خانم زیفرت زحمت قابل ستایشی در باب آشنایی با تفاوت‌های جنسیتی و دوست داشتن آن‌ها برای کودکان کشیده.