توانمندسازی در مدیریت منابع انسانی، علوم رفتار سازمانی و همچنین ادبیات مرتبط با آن حداقل شامل دو قلمرو متفاوت و در عین حال به طور سیستمی متعامل است. حوزة بهسازی و آموزش منابع انسانی سازمان نخستین قلمرو مطرح شده است که بیشترین توجه سازمان را به خود معطوف می کند. این قلمرو به افزایش ظرفیت علمی، توان مهارتی و تخصص افراد در سازمان تاکید دارد و در تعبیری به مهارت های فنی، انسانی و ادراکی تقسیم شده اند. جنبة دیگر توانمندسازی به شیوة رهبری و مدیریت و همچنین طراحی ساختارهای سازمانی و مشاغل در سازمان ارتباط دارد. در این بعد، توانمندسازی به میزان توانایی، اختیار و از منظری برتر به قدرت افراد، در اعمال دانایی و مهارت های خود بستگی دارد. لذا علت اصلی افزایش مقبولیت توانمندسازی منابع انسانی تاثیرگذاری این رویکرد به افزایش کارایی و اثربخشی در فعالیت های سازمان، کاهش هزینه ها و به طور جدی حفظ قدرت سازمان با تمرکز بر منافع ذی نفعان بوده است. کتاب حاضر، در هشت فصل تهیه شده است. نخست مخاطبان، با کلیات توانمندسازی منابع انسانی آشنا می شوند، سپس تئوری ها و نظریات کاربردی معیارهای توانمندسازی گردآوری شده است و در پایان، کارشناسان، مدیران و دانش پژوهان با مدل جایزة منابع انسانی ایران آشنا می گردند.