بررسی مهارت های رویارویی با غم و مشکلات ناشی از غربت و تنهایی با استفاده از آموزه های اسلامی و روان شناختی است. در این نوشتار توصیه هایی دینی و روانشناختی در زمینه غلبه بر درد و غم فراق و مبتلا شدن به تنهایی ارایه شده و راهکارهای خروج از حالت افسردگی در این قبیل از افراد به ویژه توصیه به شوخ طبعی بیان گردیده است. نویسنده سازوکارهای دفاعی افراد تنها و خارج شدن آنها از اوهام ذهنی در حالت تنهایی را از منظر علم روان شناسی بیان کرده و روش هایی چون انکار تنهایی، ناچیز شمردن آن، والایش تنهایی، شوخ طبعی، خیال پردازی، بازداری هدف، تبدیل سازی، واپس روی، انس گرفتن با مردم و طبیعت، پذیرش واقعیت، انس با قرآن، تصویسازی در کاخانه ذهن، علم آموزی، گعده گیری و برخی دیگر از روش های خروج از غم تنهایی را مورد بحث و بررسی قرار داده و روش های جاخالی دادن از مشکل غربت را مورد نقد قرار داده است.