در آغاز کتاب، توضیحاتی درباره قالب چهارپاره آمده است و در دنباله چهار پاره سرایان ـ به همراه نمونه ای از اشعار ایشان ـ به اختصار معرفی شده اند. در کتاب تصریح می شود: "آن چه امروز به نام چهار پاره (چارپاره) شناخته می شود، عبارت از شعری است موزون و مقفی، متشکل از چند بند، که هر بند آن از چهار مصراع متساوی تشکیل شده است و تنها دو مصراع از این چهار مصراع (مصراع های دوم و چهارم) با هم، هم قافیه اند. بدین ترتیب چهار پاره قالبی است آزاد، که از نظر قافیه بندی، رعایت قافیه، تنها در درون هر بند الزامی است، هر بند شعر برای برای خود قافیه هایی مجزا و مستقلی دارد".