هنگامی که از ادبیات سخن به میان می آوریم، از جمله نخستین مباحثی که به ذهن خطور میکند، مباحث بلاغی است؛ عده ای چگونگی کاربرد زبان، نشان ادبیت است، در حالی مه برای گروهی دیگر سرو کار داشتن با اشکال بلاغی، اولین نشانه ی متن ادبی است. میتوان گفت تشبیه، یکی از پایه های بلاغت یا اصلی ترین رکن آن است. از این رو بررسی و نقد جوانب این موضوع، مدخل و زمینه ای است برای بررسی و نقد سایر مولفه های این حوزه.
کتاب حاضر پس از بررسی و نقد تعریف تشبیه، در سه فصل مباحث مختلف و مرتبط با آن را تحلیل و نقد کرده است؛ در فصل نخست، چارچوب مسائل تشبیه در کتب فارسی و عربی بررسی شده. پس از آن در فصل دوم به بررسی و نقد ارکان  تشبیه پرداخته، هر مولفه را همراه با تمام مسائل مربوط به آن بررسی کرده ایم، در فصل سوم تلاش کرده ایم موضوعاتی مطرح شود که در کتب بلاغی به آن نپرداخته اند؛ به نظر می رسد امروزه بدون توجه به چنین موضوعاتی، مباحث بلاغی و در این جا اختصاصا تشبیه، چندان کارا نخواهند بود؛ طرح چنین مباحثی میتواند دریچه ای تازه به موضوعاتی از این دست باشد.