یاری گری اصطلاحی بین رشته ای در علوم اجتماعی و زیستی است که به دلیل ماهیت و خاستگاه این علوم و وجود فرضیه های زمینه ای و جهان بینی رقابتی حاکم بر جوامع غربی، نسبت به اهمیت فوق العاده اش در زندگی اجتماعی و حتی زیستی کم تر مورد توجه قرار گرفته است. نویسنده در کتاب حاضر بر آن بوده است تا همکاری را در هر لباس و با هر رنگی معرفی نماید تا جایی که گاهی این ساخت های رفتاری و همکاری تا عالم جانوران نیز کشیده می شود. طبیعت انسان شناسانه و جامعه شناسانه اثر حاضر سبب بروز گرایش به مفاهیم کلی شده است تا رفتارهای آدمی را در تفاوت های بسیار جزئی و ثانوی که در مشترکات درونی تر و ساختاری آن شناسایی کند. در فصل اول کتاب به رفتارهای یاریگرانه جانوران اشاره شده است که مشتمل است بر پنج بخش، در فصل دوم کتاب به بررسی واقعیت ها، ضرورت ها و پیشینة یاریگری در تاریخ آدمیان پرداخته شده است و از یاریگری در تمدن های کهن نظیر چین باستان، یونان، روم، اروپا و ایران و کشورهای اسلامی بحث شده است. فضای مفهومی مشارکت هم معنا و ناهم معنایی یاریگری؛ نظریه های همکاری  و گونه شناسی نظریه های مربوط به همکاری در کار دانشمندان علوم اجتماعی؛ دلایل کم توجهی نسبت به همکاری در علوم اجتماعی؛ نقد آرا در تعریف و گونه شناسی مفهوم یاریگری؛ گونه شناسی یاریگری و تعاونی های سنتی در ایران؛ فرهنگ ایرانی و مشارکت از دیگر مباحث موجود در کتاب است.