نویسنده، نخست به معنای لغوی و اصطلاحی تساهل و تسامح و کاربرد آن در فرهنگ غرب اشاره کرده و با تحلیل مبانی تساهل و تسامح از دیدگاه فرهنگ غرب، به ارزیابی آن از نظر اسلام پرداخته و نتیجه گرفته است که در برابر اصول دین و احیای ارزشها، و در مقابل زورگویی افراد متجاوز، نه تنها نباید تساهل کرد، بلکه باید قاطع بود. نویسنده، محدوده تساهل و تسامح را در حقوق شخصی و معاشرت با افراد جامعه می‎داند و معتقد است باید با مردم با مهربانی و مدارا رفتار کرد و حتی در دعوت کافران به حق نیز با زبان خوش سخن گفت، ولی در مقابلِ تجاوزِ آنان ایستاد. وی، در پایان با بررسی پیامدهای تساهل و تسامح به شبهات این موضوع پاسخ داده است.