در 1956، پس از بازگشت از چین، سیمون تصمیم گرفت خاطرات جوانی‌اش را بنویسد. خاطراتی که ادای احترامی بود به نزدیکترین دوستش زازا (الیزابت مایی) که در بیست و یک سالگی مرده بود، اما خاطراتش کش پیدا کرد و درنهایت به 2200 صفحه رسید که شامل چهار جلد جوانی، سن کمال، اجبار و پیری شد. چهار جلدی که برخی معتقدند ادبی‌رین اثر دو بووار است.

به قلم سارا نوشادی، هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 3، 19 دی 1383.