هملت را باید مشهورترین نقش نمایشی جهان دانست. علاقه ی مردم به شخصیت او و به نمایش نامه ی شکسپیر که سرگذشت او را باز می گوید، از آغاز بسیار بوده و هنوز ادامه دارد. هنوز در باره ی این شخصیت کتاب ها می نویسند و برداشت های اجرایی از آن بر صحنه ها پرشمار و متفاوت است.زنده بودن و اهمیت داشتن همیشگی هملت، مانند انگشت شماری از شخصیت های داستانی، به این علت است که تجربه های او، آن گونه که در نمایش نامه می آید، تجربه های شخصی و خفته ی ما را بیدار می کند. این گفته به آن معنا نیست که همه ی ما در پی انتقام خون پدر هستیم یا یکی از نزدیکان مان را نفرین می کنیم، با عشقی شوم و بدفرجام سروکار داریم یا رویدادهای زندگی مان با پیرنگ این نمایش شکسپیر شباهتی نزدیک دارد. به معنای این نیز نیست که هملت در رویارویی با دشواری های زندگی شیوه یی به کار می گیرد که با واکنش های طبیعی و درونی ما کاملاً همخوانی دارد. در کشورهای انگلیسی زبان می  گویند که هملت برای هیچ کس موضوع تازه یی نیست، زیرا همه ی کتاب خوان ها نام او را در کتابی دیده و به احتمال زیاد داستانش را خوانده اند. و برخی که اهل پژوهش و بررسی اند با تأملات و احساسات پرشور هملت آشنایی دارند. ما خود نیز، چون در ورطه ی دشواری ها قرار گیریم، احساساتی همانند احساسات او خواهیم داشت و همچون او با تأمل بسیار فراز و فرود رویدادها را خواهیم سنجید.ر این کتاب افزون بر ترجمه ی متن نمایش، گفتارهای زیر را نیز می خوانید اهمیت هملت در این روزگار هملت و دوران الیزابت تراژدی انتقام منابع این نمایش زبان این نمایش تحلیل شخصیت های نمایش چند نقد ادبی از هملت، نوشته ی اندرو سسیل بردلی، ارنست جونز، تی اس الیوت و ویلسن نای