:
چهار  مرد  قبل  از  سرخی  غروب  بیابان،  از  اتاق  کوچک  و  دود  گرفته­ای 
 در  حاشیه­ی  پنجگور،  سی  کیلومتر  مانده  به  مرز  بیرون  زده  بودند  تا 
 قبل  از  تاریک  شدن  هوا  به  بازارچه­ی  مرزی  برسند.  
غووب،  به  تپه­های  مشرف  به  بازارچه  رسیدند.  نقاب­های  سیاه  را  به 
 صورت  زدند  و  از  جنوب  بازارچه  وارد  بستر  خشک  نهنگ  رود  شدند. 
 بعد  از  ساخته  شدن  دیوار  مرزی  رفت  و  آمد  کم  شده  بود  و  کسانی  که  
می­خواستند  از  مرز  عبور  کنند  باید  تا  بازارچه­ی  مرزی  می­رفتند: 
 بازارچه­ای  که  یک  طرفش  دشت  خشک  پنجگور  بود  و  طرف  دیگرش، 
 کوهک.