لزوم اعتقاد به امامت و تبعیت از امام (ع) فراتر از باور ذهنی و علاقه ی قلبی است. ورود به دایره ی ولایت، معرفت به نورانیت امام (ع) می باشد. شناخت امام (ع) در باطن، شناخت مظاهرش را در پی دارد. امام مجری شریعت است و می تواند روح قرآن را با ظاهر آن تطبیق داده و در تمام زوایای زندگی انسان هان راه را نشان دهد. نگارنده در جلد سوم از مجموعه ی "تاثیر امام در تعدیل عواطف" نخست به ضرورت وجود امام، واژه ی امام و نحوه ی ورود به دایره ی ولایت امام پرداخته و سپس نحوه ی تبعیت از امام، رابطه ی قبولی اعمال ولایت و نحوه ی ورود به گروه امام در روایات را بیان می کند. وی در ادامه ضرورت تمسک به ولایت ائمه (ع) در سلوک به سوی خدا و رابطه ی پذیرش عمل و ولایت را در روایات بررسی کرده و موضوع امامت را به منزله ی استمرار نبوت و نیز شناخت رتبه و حد فیض خداوند در سایه ی ولایت مطرح می سازد. نگارنده در بخش دیگری از کتاب به نقش ولی در هستی از زبان علی (ع) اشاره می کند و ارتباط با ولایت و تاثیر آن بر اعمال را بررسی می نماید. در پایان نیز با توجه به معرفت امام به موضوع توحید می پردازد.