ادبیات فارسی در قلمرو هندوستان پیشینه ای نزدیک به هزار سال دارد. آخرین عصر طلایی ادبیات فارسی در هند دورانی را شامل می شود که با نیمه اول قرن دوازدهم هجری قمری مصادف است. در فاصله قرن دهم تا دوازدهم هجری قمری داستان نویسی در هند رونق داشت و اغلب مترجمان و مؤلفان این داستان ها در دستگاه های دولتی و امارتی هند مشغول به کار بوده اند و به تشویق پادشاهان یا صاحب منصبان دست به نگارش این آثار برده اند. کتاب حاضر نیز یکی از آثار این دوره است که به قلم نویسنده ای هندی الاصل نگاشته شده است.