کتاب حاضر جریان فکری و سیاسی سلفی گری، گستره جغرافیایی آن و نیز ظهور و شکل گیری فرقه های افراطی را در تاریخ اسلام مورد مطالعه و پژوهش قرار می دهد. نویسنده در بخش اول به تعریف و تبیین مفهوم لغوی و اصطلاحی سلف و سلفی گری پرداخته و سپس راجع به اصول و مبانی این جریان، رویکرد و روش شناسی سلفی گری و دریافت و برداشت های آن ها از قرآن و سنت بحث می کند. سلفی گری در دوران معاصر با توجه به ظهور و اندیشه های جدید از لحاظ روش شناسی و معرفت شناسی و دیدگاهشان نسبت به مسایل سیاسی به شکل ها و گونه های دیگری نمودار شده که مولف این موضوع را در فصول بعد بررسی می کند. وی فصولی را هم به بررسی مصداقی و مثالی سلفی گری در سه قاره هند و پاکستان و مصر و سوریه پرداخته و آن ها را نام برده و به خصوصیات و مشخصات آن ها هم اشاره می نماید. نگارنده بخش دوم را به تبارشناسی جریان وهابیت اختصاص داده و آن ها را ذیل این عناوین: سلفی گری نقلی با محوریت احمد بن حنبل، سلفی گری اعتقادی با رویکرد کلامی با توجه به دیدگاه های ابن تیمیه و نیز سلفی گری وهابی در دوره جدید که عربستان سعودی محور و کانون اصلی آن بوده است، مورد پژوهش قرار می دهد.