15،16 ساله بودم ک این کتاب رو خوندم و خداروشکر میکنم ک دیگه هیچ وقت سراغ همچین کتاب‌هایی نرفتم. چون واقعا با روح و روان یک نوجوان بازی می‌کنند. تنها رمان های عامه پسندی ک خوندم این بود و پنجره فهیمه رحیمی. دیگه سراغ همچین کتاب‌هایی نرفتم. یادمه خواهرم بامداد خمار رو گرفته بود از کتابخونه هی اصرار می‌کرد ک بخونش من مقاومت کردم و گفتم دیگه نمیخوام رمان‌های این شکلی بخونم. چقد سفت بودما😁