کتاب حاضر، با مطالب خود، درگیر رابطه متضادی می شود که ازنظر شکاکان مابین مزیت شناختی عکاسی و ویژگی هنری آن وجود دارد. بدین طریق، مانع از تأکید بیش ازاندازه بر مزیت شناختی عکاسی شده و اجازه نمی دهد که تمرکز بر ویژگی شناختی عکاسی روند کلی فلسفه عکاسی را مشخص کند. این کتاب به ما ثابت می کند که مزیت شناختی عکاسی به قیمت از دست دادن توانایی های هنری تمام نمی شود. وجود تعادل و هماهنگی میان مزیت شناختی و ویژگی های هنری به این بستگی دارد که یک عکاس چگونه از ویژگی های هنری عکاسی استفاده می کند یا، با توجه به گفته های لوپس، به این بستگی دارد که یک عکاس چگونه از چهار هنر عکاسی استفاده می کند.