مارقین گروهی متحجر و خشک مغز بودند که در صدر اسلام پدیدار شدند و در زمان حکومت امام علی (ع) در برابر او به نام دین و قرآن شمشیر کشیدند. از ویژگی های این جریان افراطی دلواپس، ظاهری مسلمان و باطنی پر از کینه و نفرت بود. پیشانی آن ها از تکرار سجده شبانه و روزها پینه بسته و خمود فکری و کج​سلیقگی در دل بی رحمشان بیداد می کرد. در کتاب پیش رو این گروه از دیدگاه امام علی (ع) مورد بررسی قرار گرفته اند.