وقتی نیما زودتر از آن چه فریبا انتظار داشت ، در ورودی را گشود ، زنش را مثل دیوانه ای فراری یافت که مقنعه اش را کج و معوج به سر کرده بود و عین فشنگ از جلوی چشم او رد شد. نیما داد زد : 
«کجا؟»
فریبا صبر نکرد و تند گفت : « بهرامی رو زدن!»
نیما همه چیزهایی را که در دست داشت ، انداخت و پا به پای فریبا دوید....