مصری ها تجربۀ  خود را در زمینۀ  طب و داروسازی برای اطلاع نسل های بعدی مکتوب می کردند. آن ها به عناصر اربعه (خاک، آب، باد، آتش) اعتقاد داشتند و تنفس را مهم ترین عمل بدن می دانستند و باور آن ها بر این بود که علت بیماری، جذب مواد خطرناک از راه روده است که سبب گندیدگی خون و تشکیل چرک می شود. آن ها تومورها و پولیپ ها را جراحی می کردند. هم چنین دندان  پزشکانی بودند که آبسه های دندانی را خارج یا دندان ها را با طلا پر می کردند و روکش طلا می گذاشتند. درمان زخم ها، بخیه زدن، گچ گرفتن، آتل بندی با استخوان گاو، تشخیص بارداری و جنس جنین از دیگر کارهایی بود که مصری ها انجام می دادند. آن ها حمام های عمومی و مجاری فاضلات زیرزمینی داشته اند. چنین به نظر می رسد که حرفۀ  پزشکی در عصر قدیم از اعتبار زیادی برخوردار بوده و تا حدود 1600 سال قبل از میلاد به کمال عظمت خود رسیده است. نگارندگان در کتاب حاضر با عرضۀ  مجموعۀ  مختصری از تاریخ علم طب و اشاره به نقش ارزشمند دانشمندان ایرانی در این عرصه، مبانی علم طب سنتی را بازگو کرده اند. عناوین کتاب عبارت است از: تاریخ طب؛ پزشکان نامی طب سنتی؛ وضعیت بدن از نظر طب سنتی؛ حفظ و ارتقای سلامت در طب سنتی؛ روش های تشخیصی و درمانی طب سنتی؛ طب سنتی و شناخت بیماری ها؛ گیاهان شفابخش طب سنتی؛ و آشنایی با طب مکمل.