نویسنده در این کتاب در یک مطالعة موردی اندیشه و زبان سیاسی و نظم فکری «سید قطب» را به عنوان نماینده ای بارز از متفکران مسلمان بر مبنای استعارة صراط مورد بررسی قرار داده است. بدین ترتیب در گام نخست از کتاب پس از ترسیم کلیاتی از زندگی و اندیشه های سیدقطب، ابتدا نقش صراط در زبان سیاسی یا قالب ریزی محتوای پیام در اندیشة سیاسی قطب بررسی شده است. در این محور، صراط همچون جامعه ای است که بر اندیشة پیش موجود، پوشانده می شود و در کسب نوشتار، گفتار و طبقه بندی داده ها آشکار می گردد. سپس یک نگرش دوگانه از صراط ارائه شده است که تأثیر متقابل، توأم با تعامل و هم ورزی با یکدیگر دارند و در درون سیستم و سازمان یک کل را می سازند. در پایان، محقق تلاش کرده است تا با غلبه بر محتوای اندیشة سیدقطب، رابطة سلسله مراتبی مقولات خداشناسی، هستی شناسی، انسان شناسی و راه شناسی را آشکار کند و لزوم همسویی و هماهنگی عناصر چند گانة نظام هستی، نظام خلقت و غایت انسانی را هویدا سازد. شایان ذکر است که در محورهای ذکر شده، کارکرد صراط در فهم، تحلیل، توصیف و آرمان شناسی مورد کندوکار قرار می گیرد.