بیشترین شهرت «مهدی آذریزدی» به سبب توفیق او در زمینه بازنویسی برای کودکان و نوجوانان است؛ اما وی در زمینه شعر نیز دست به تلاش های قابل تأملی زده است. آذریزدی دو کتاب منظوم به نام های «مثنوی بچه های خوب» و «قند و عسل» دارد و همچنین هشتمین جلد از اثر ده جلدی «قصه های تازه از کتاب های کهن» را به تعدادی از سروده های خود اختصاص داده است. این سروده ها از آن جا که سبک و شیوه منحصربه خود آذریزدی دارند و اغلب برای کودکان و نوجوانان سروده شده اند، از جهات مختلف قابل بررسی هستند. در کتاب حاضر تلاش شده تا ابعاد ضعف و قوت سروده های آذریزدی از طریق بررسی زبان اشعار، محتوای آن ها و همچنین ویژگی هایی چون وزن، ردیف، قافیه و عنصر خیال مورد توجه قرار گیرد و برخی ویژگی های سروده های دیگر او نشان داده شود.