یک کتاب بسیار تلخ و تاریک، با خشونت‌هایی که مدام تکرار میشن. درباره‌ی فقر و کودکی. اول فکر کردم مخاطب کتاب کودک است و داشتم سکته میکردم که چطور همچین اثری برای کودک تولید شده، بعد دیدم ابتدای کتاب گروه مخاطب رو نوشته "اولیای تربیتی"

امروز سر کلاس وقتی خانم حاجی نصرالله داشت در مورد جزئیات این کتاب توضیح میداد فهمیدم چقدددر انتقال این حس تلخی و تاریکی هنرمندانه بوده و اصلا هنر قلم نویسنده بود که انقدر منو اذیت کرد. همچنان بنظرم مناسب کودک نیست اما اگر با کودک سروکار دارید توصیه میکنم بخونیدش.
        

          جایزه کارنامه کلاس نمیدونم چندم ابتداییم از طرف مدرسه!  الان هم که  یاد آخرش میفتم بغضم میگیره.  با قلمی سحرآمیز نوشته شده و کلمات از بیان حس عجیبم بهش عاجزه.  نوستالژی،  غم،  عروسک سخنگو (تو با عروسکت حرف نمیزدی؟)،  طنز تلخ،  امید و ناامیدی،  همه اینها و کلی حس عجیب دیگه.  همه‌ش با هم اسمش چیه؟