«نه شیر شتر، نه دیدار عرب» بر اساس ضرب المثلی با همین عنوان نگاشته شده است. در این داستان مردی عرب که گلة شترانش را به صحرا برده است پس از دوشیدن شیر آنها، مقداری را خود مصرف کرده و بقیه را در ظرفی باقی می گذارد. اژدهایی که در آن نزدیکی زندگی می کند هر روز به سراغ ظرف شیر رفته و پس از خوردن، سکه ای را برای قدردانی داخل ظرف می اندازد. تا این که یک روز مرد به سفر رفته و این کار را بر عهدة پسرش می گذارد، اما پسر عملی را انجام می دهد که مسیر داستان تغییر می یابد. احترام به یک دیگر بدون هیچ قید و شرطی، هدف این داستان بوده است.