تیمورخان پا به زمین کوبید.«من آدمش کردم...زنیکه تو خونه ی بابای گور به گوریش نمی دونست اسب چندتا دست داره چندتا پا،حالا واسه من...»بعد با مشت به سینه اش کوبید.«من آدمش کردم...من!»
وقتی همه جا سیاه شد،صدای کف زدن آدم ها توی گوشم بود.اسب هایی را می دیدم که شیهه می کشیدند و چهار نعل می تاختند اما به خاک سم هایم نمی رسیدند...