این کتاب به‌دنبال پاسخ به این سوال است: چرا نماز و عبادت؟ قبل از ورود به تفسیر نماز، نگاهی گذرا به عبادت و عبودیت، به‌عنوان روح نماز و عبادت، دارد. عبادت هدفِ آفرینش ماست. آنچه یک امر را عبادت می‌کند آنست که به انگیزه‌ای مقدس انجام شود. 
عبادت و پرستش یکی از امور فطری است.
خداوند به‌دنبالۀ میل و غریزه‌ای که در انسان قرار داده وسیلۀ تأمین آن را نیز ایجاد کرده. مثلاً اگر تشنگی هست آب هم هست. حالا در انسان میل به بی‌نهایت و عشق به کمال قرار داده، نماز و عبادت را، به‌عنوان پناه‌گاه به قدرتِ بی‌نهایت، قرار داده.
کیفیت نماز
 اولینِ رکنِ نماز «نیت» است. نیت یعنی آنکه بدانیم برای «که» یا «چه» حرکت می‌نماییم. ارزش هر کاری به نیت و انگیزه آن است نه فقط صرف عمل. نیت باید به قصد قربت، یعنی نزدیکی به مقام پروردگار، باشد. نمازهای مستحبی، به‌خوبی، گویای این امرند. راه رسیدن به قرب، اول، شناختِ عظمت و مقام خداوند و، دوم، شناختِ بی‌اعتباریِ غیر او می‌باشد.
تکبیرةالاحرام
اولین کلام زائرانِ مکه «لبیک» است. نماز نیز با «الله‌اکبر» شروع می‌شود و اموری را بر نمازگزار حرام می کند مانند خوردن، آشامیدن، حرف زدن. لذا به تکبیرِ اول نماز تکبیرةالاحرام می‌گویند. زائران مکه در مسیر راه به هر فراز و نشیب که می‌رسند لبیک را تکرار می‌کند و این تکرار مستحب است. نمازگزار نیز در هر خم‌وراست‌شدن و قیام و قعود مستحب است الله اکبر را تکرار کند.
حمد و سوره
پس از تکبیرةالاحرام باید سوره حمد خوانده شود، اگر این سوره در نماز خوانده نشود نماز باطل است، زیرا «لا صلاة الا بفاتحةالکتاب». در ادامه سیمایی از درس‌های تربیتی سوره حمد و تفسیری چند صفحه‌ای از آن آورده شده. بعد از حمد باید یک سوره خواند، اما سورۀ توحید ترجیح دارد. اهمیتِ این سوره به‌اندازۀ ثُلثِ قرآن است. گرچه سوره‌ای کوچک است اما محتوای آن بسیار بالاست.
رکوع و سجود
رکعت از واژه رکوع گرفته شده. رکوع نشانه ادب است و سجود نشانه قرب به خدا. نمازگزار در رکوع و سجودِ خود خدا را تسبیح می‌کند. تسبیح ریشۀ تمام عقاید و تفکرات صحیح اسلامی است. نکات جالبی دربارۀ سجده وجود دارد: ۱. جای سجده ارزش دارد، به‌قدری که در روایت است که پس از نماز بر جای سجده دست بکش و به صورت و بدن خود بکش تا از امراض و ناگواری‌ها در امان بمانی. ۲. سعی کنیم سجدۀ شکرِ بعد از نماز مغرب را فراموش نکنیم.  ۳. سجده مخصوص به خداست و در مقابل هیچ کس حتی پیامبر خدا جایز نیست.
قنوت
در لغت به‌معنای اطاعت همراه با خضوع است، اما مراد از آن دعایی است که در رکعت دوم می‌خوانیم. نمازگزار می‌تواند هر دعایی با هر زبانی بخواند. البته دعاهای قرآنی و دعاهای معصومین (ع) از فضیلت و اولویّت خاصی برخوردارند.
تشهد و سلام
تشهد گواهی به یگانگیِ خداوند است. سلام به دنبال صلوات می‌آید و سلسله مراتب در آن مراعات شده. ابتدا رسول خدا، سپس انبیا و اولیا و صالحان و بعد، مومنان.
پرواضح است که همۀ ما مکلف به انجام فریضۀ نماز هستیم. چه بهتر که آن را با لذت و آگاهی به جای آوریم.