مادربزرگ با صدای لرزان گفت: ندا وسایلتو جمع کن. قراره از پرورشگاه یکی رو بفرستند دنبالت...، ندا مات و مبهوت، به چهره شکسته و رنجور مادربزرگ که مثل تابلویی از سختی های روزگار بود، نگاهی کرد. ضربان قلبش تند تر شد، دست های کوچکش مورمور و سرش گیج رفت، طفلک وحشت کرده بود...