معماری آفرینشی دسته جمعی است که مستلزم مشارکت عاملان متعددی است. این قوانین چهار جنبة بزرگ آفرینش را شامل می شوند: محل استقرار: هر معماری باید در جایی قرار داشته باشد؛ کاربرد: معماری برای ساکنان ساخته شده است؛ ساخته شدن: معماری باید تمام کمال ساخته شده باشد؛ شور و عواطف: معماری بدون آن وجود ندارد. این قوانین هم اهداف و هم ابزارهای معماری را دربرمی گیرد. جامعه ای که در آن بناها بر اساس این چهار اصل تحقق می یابند، جامعه ای است که آگاهانه خواستار تعادل با خود، با محیط اطراف خود و لذت بردن از معماری است. موقعیت مکانی: منطقه، بستر، نظرگاه گذر؛ آسایش: ضروری، لازم، نمادین، غیرضروری؛ استحکام: مصالح ساختمانی، روش، فن، نافن؛ لذت: هماهنگی، نغمه، ضرباهنگ، مقیاس و نتیجه: پیوستگی، توازن، شخصیت، و طرح کلی از مباحث کتاب هستند.