نگین دختر مودب و پاکی بود که در پانزده سالگی، ناخواسته زندگی مشترک خود را شروع کرده بود. او وارد خانواده ای شده بود که با خانوادة مهربان خودش فاصلة زیادی داشت. نگین با روشی که آموخته بود زندگی مشترک خود را سپری می کرد و سعی می کرد خود را با همسرش «احمد» و خانواده سازگار کند. در مقابل متانت و صبوری او خانوادة احمد مدام او را تحقیر و سرزنش کرده و نگین هر روز تنهاتر و افسرده تر می شد تا این که او صاحب پسر پرشوری به نام «ابراهیم» شد و شادی داشتن او ناملایمات زندگی را از یادش برد. اما بر اثر سهل انگاری مادرشوهرش، ابراهیم فوت کرد و نگین تمام انگیزه های زنده بودنش را از دست داد. در اوج ناامیدی «سهیل» دوست خانوادگی نگین او را ملاقات کرد. سهیل سال های زیادی برای تحصیل در رشتة پزشکی به خارج رفته و به ایران بازگشته بود. با ورود سهیل زندگی نگین در مسیر جدیدی قرار گرفت و سرنوشتش متحول شد.