ک. توی آب است. کلاه مشکی و پهنش، شنل سیاهش و شمشیرش روی ساحل هستند. نقابش را روی چشمانش نگه داشته است. دست هایش روی آب ضربه می زنند و سطح آب در اطراف او می شکافد و پاره پاره می شود. کف های سفید، اعماق سبز. من طنابی می اندازم، کلاف طناب روی سطح آب می جهد. نتوانسته است آن را بگیرد. نه، انگار طناب را گرفته است. دست راستش (دستی که شمشیر را با آن می گیرد) طنابی را که من برایش انداختم سفت می چسبد. من توی ساحل هستم، طناب دور کمرم پیچیده شده است، و محکم به صخره ای چسبیده ام. ک. حالا هر دو دستش را به طناب گرفته است. او را از آب بیرون می کشم. حالا توی ساحل ایستاده است و نفس نفس می زند.«متشکرم.»دونالد بارتلمی (Donald Barthelme) از نویسندگان برجسته ی قرن بیستم در حوزه ی داستان کوتاه و رمان تجربی است. او در هفتم آوریل 1931در فیلادلفیای امریکا متولد شد. در سال 1932 همراه خانواده به تگزاس رفت و در آن جا بزرگ شد. در ابتدای دهه ی 1950 وارد دانشگاه هیوستون می شود و به تحصیل دروس روزنامه نگاری، ادبیات، نویسندگی خلاق و فلسفه می پردازد. در روزنامه ی کوگار و بعدها هیوستون پست به عنوان خبرنگار مشغول به کار می شود و پس از تأسیس نشریه ی میان رشته ای فورم، سردبیری آن را برعهده می گیرد. بارتلمی در سال 1964 اولین مجموعه داستان خود را با عنوان برگرد، دکتری کالیگری منتشر کرد و از آن پس به مدت سه دهه از پیشگامان ادبیات معاصر امریکا بود. او در سال 1983 به هیوستون رفت و استاد تمام وقت دانشگاه این شهر شد. بارتلمی برنده ی جوایز ادبی متعددی شد: بورس گوگنهایم در سال 1966 ، جایزه ی بهترین کتاب سال مجله ی تایم در سال 1971 برای کتاب زندگی شهری، جایزه ی کتاب ملی در حوزه ی ادبیات کودک در سال 1972برای کتاب ماشین آتش نشانی کمی عجیب وغریب، جایزه ی مورتون داون زیبل در سال 1972 ، جایزه ی جسی اچ. جونز در سال 1976برای رمان پدر مرده، و در سال 1982 نیز نامزد دریافت جایزه ی محفل منتقدان کتاب ملی، جایزه ی ادبی فاکنر در حوزه ی داستان و جایزه ی کتاب لس آنجلس تامیز برای کتاب شصت داستان شد. او در 23 ژوئیه سال 1989به علت ابتلا به بیماری سرطان در هیوستون درگذشت.مزدک بلوری متولد 1355 در کرمانشاه، استاد دانشگاه، مترجم و پژوهشگر ترجمه است. او از دانشگاه علامه طباطبایی تهران مدرک دکترای ترجمه دارد. از او کتاب هایی در حوز ه مطالعات ترجمه و ادبیات داستانی منتشر شده است.