فرهنگ بصری شیعیان دوازده امامی ایران، در بسیاری از رساله های مختلف ثبت گردیده است، از نسخه های خطی، کتاب های چاپ سنگی و از طریق کاشی کاری و نقاشی های دیوار گرفته تا نقاشی لاکی، پشت شیشه دوره هایی از داستان سرایان عامه ( نقالان). این فرهنگ، به صورت گریزناپذیری به سطحی روایی مرتبط است که واقعه محوری آن دارای رنگ مذهبی است و آن عبارت است از مرگ بی رحمانه و ناجوانمردانه نوه حضرت محمد(ص)، امام حسین (ع) و یارانش در حماسه کربلا. فرهنگ بصری شیعی ایرانیان در دوره قاجار به صورت خاصی غنی بوده و متعاقباً زمانی که مراسم مذهبی «بازی احساسی پارسی» با عنوان تعزیه با پدیدار شدن صنعت چاپ در ایران مقارن شد، اهمیت موضوعات شیعی چه در صورت روایی و چه در سطح بصری افزایش یافت. نمود بصری گسترده از صحنه های برجسته ای که نمایانگر روایت احساسی تجربیات تاریخی مذهب شیعه بودند، منجر به تولید دیداری عمومی شد که در نوبه خود سهم قابل توجهی در شکل گیری استحکام و تقویت مذهب شیعه دوازده امامی را در ایران به همراه داشت. پژوهش پیش رو، این جریان را موردبررسی و تحلیل قرار داده است.