زن در کتب و سنن مختلف به طور گوناگون تشبیه شده است. یکی از تشبیهاتی که در کتب اسلامی مطرح است، این است: «زن مانند زنبور عسلی است که پاک می خورد و محصول پاک تولید می کند و هرگاه بر شاخه ای می نشیند، آن را نمی شکند، شهد گل ها را می مکد و عسل تولید می نماید، نیش نمی زند و پروازش محبت آمیز و فرودش دوستانه است؛ آوایی رضایت بخش دارد؛ گویا از ملکوت آسمان ها و دنیای جاودان فرود آمده است». زن دارای گنجینه زیورآلات زیبایی است که خود را با آن آراسته است؛ زیورآلاتی که از آرایندهایی که از طلا و نقره به وجود آمده اند زیباتر و درخشان ترند. راز سعادت زن در صفای معرفت و فرهنگش نهفته است و او باید بداند که صفای معرفت و ارتقای فرهنگ با داستان های خیالی و غرق شدن در دنیای مادی و بلندپروازی های کودکانه به دست نخواهد آمد. سعادت واقعی، رضایت و اطمینان قلبی، آرامش، شادی روح، اخلاق خوب، قناعت و شرح صدر است. مولف در این کتاب با استناد به آیات الهی و منابع اهل سنت، نیز داستان های الهام بخش و اشعاری چند زنان را فرامی خواند تا در سایه دین و در پرتو لطف الهی شاد و خوشبخت زندگی کنند.