نگارنده در آغاز، ویژگی ها و نکات دستوری 9 گویش منطقه فارس را تشریح می کند. (این گویش ها عبارت اند از: دوانی، دهله ای، عبدویی، کازرونی، کلانی، کنده ای، کوزرگی، ممسنی، و ماسرمی). "در این گویش ها با دو ساختار دستوری مواجه ایم. یکی ساختار زبان فارسی مثل گویش عبدویی، کازرونی، لری، ممسنی، و کلانی و دیگر ساختار گویش های کهن بازمانده از زبان فارسی میانه با ساخت "ارگتیو" در زمان های گذشته فعل های متعدی، مثل گویش های دوانی، دهله ای، کنده ای، کوزرگی و ماسری". در بخش اصلی کتاب هر یک از واژگان این گویش ها در قالب جدول و به شکل آوانگاری در کنار هم قرار گرفته اند که بدین سان تفاوت های تکلم واژگان آشکار می شود. ضمن آن که در ستون اول، ترجمه فارسی واژه مورد نظر درج شده است.