«یحیی سمیعیان» متخلص و مشهور به «ریحان» در سال 1313 ق در تهران دیده به جهان گشود. در سن 15 سالگی به همراه خانواده به مشهد مقدس رفت و در کلاس هفتم نخستین شعر خود را در روزنامة نوبهار به چاپ رساند. وی پس از یک دوره همکاری با مطبوعات در مشهد و تهران و عضویت در تشکل های ادبی و فرهنگی، روزنامه نگار شد و به عنوان مدیر و سردبیر، «گل زرد»، و «نوروز» را منتشر کرد. افزون بر این دو، آثار ریحان در نشریة نوبهار، خورشید، حکمت، حبل المتین، دانشکده، ایران، شفق سرخ، ارمغان، یغما، آینده، مربی، سپید و سیاه، و امان افغان به چاپ رسیده است. «باغچة ریحان» و «دیوان یحیی ریحان» از دیگر آثار اوست. ریحان دهة پایانی عمر را به سختی گذراند و از این که گمنام بود رنج می برد، تا این که در اول اسفند 1363 بدورد حیات گفت. در ششمین مجلد از مجموعة «مفاخر مطبوعات ایران» یحیی سمیعیان معرفی و زندگی و آثار او بررسی شده است.