آنچه که امروزه درباره تاریخ خاورمیانه گفته، نوشته و تدریس می شود، دانشی است که در طول سالیان دراز به شیوه های متفاوت و از طریق منابع گوناگون جمع آوری شده است. شناختن چگونگی کسب دانش امروزی یکی از اولین قدم های لازم در جهت برخورد آگاه و منتقدانه با آن دانش و رویارویی علمی با مسایل آن می باشد. اگرچه در مطالعات تاریخی، شناخت روند تاریخ و مطالعه فرآیندهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی شکل دهنده این روند، نکته اصلی پژوهش را تشکیل می دهند، ولی در کنار آن، آگاهی از چگونگی شکل گیری دانش موجود، یکی از مسایل اساسی بوده و بدون آن نمی توان به طور فعال صحت مطالب تاریخی را بررسی و کنترل کرد. آگاهی از واقعه ای که در گذشته رخ داده، امری نیست که محقق شخصا بتواند به کمک حواس پنج گانه خویش تجربه و کسب کند. شناخت تاریخ مستلزم بهره گیری از منابع و مأخذ مختلف می باشد.