کتاب مجموعه ای است از چند غزل و سروده هایی به شیوه نو که از آن جمله است: ساقیا جام می از باده گلگون دادی/ سهم ما از سر لطفت دل پر خون دادی/ گرچه  از خوان کرم لطف فراوان کردی/ آنچه بوده است نه این بوده تو افزون دادی/  هرچه از شوق تو بر بستر لب می آید/ از حضوری است که یکباره ز افسون دادی/ ...