در کتاب حاضر شکل گیری تقویم در نخستین تمدن های بشری و روند تکامل آن در دوره های بعد بررسی می شود. نویسنده می کوشد تا به شیوه ی حکایات تاریخی پیدایش آن چه را که می توان "گاه شماری" بیان کرد و روش های اندازه گیری وقت و زمان در دوره های مختلف را شرح دهد. در کتاب تحول گاه شماری در سرزمین های باستانی هند، ایران، مصر، یونان و رسیدن این میراث از طریق اسکندریه به روم و اروپا دنبال شده است. شکل گیری مسیحیت در روم و تاثیر آن در تقویم و هم چنین تمدن اسلامی در ایران و پیش رفت دین و دانش از دیگر مباحث کتاب به شمار می رود. نویسنده هم چنین نقش اقوام و تمدن های مختلف در دانش عصر اسلامی را ارزیابی و در این زمینه به پیشرفت نبوغ هندی ها در نجوم و ریاضیات اشاره می کند. اسامی ماه ها (و یا روزها) نزد ملت های مختلف و در تقویم هایی چون تقویم زرتشتی، اسلامی، رومی و مسیحی از دیگر مطالب کتاب به شمار می رود. بخشی از کتاب نیز به تکامل گاه شماری در اروپا پس از رسمی شدن مسیحیت در آن قاره اختصاص دارد. نویسنده این روند تکاملی را در قرون وسطی و عصر جدید دنبال می کند و به پیشرفت شهرنشینی و پیدایش مراکز علمی و فرهنگی هم چون دانشگاه ها و هم چنین نقش مردان دینی در این مساله می پردازد.