سرتیب علی اکبر درخشانی، از افسران پایه گذار ارتش جدید در ایران بوده است که از زمان احمدشاه قاجار، خدمت نظام خود را شروع کردو او پس از پایان آموزش در مدرسه ی نظام و آموزشگاه های افسری دیویزیون قزاق و ژاندارمری سال ها به زد و خورد با عوامل مسلح داخلی و متجاوزین خارجی گذراند و طی سه سال از درجه ی نایب سومی به نایب سرهنگی ارتقا یافت و در سن بیست و شش سالگی به فرماندهی قسمت مستقل گیلان زائد یکی از بزرگ ترین قسمت های قشون ایران رسید. از فرماندهی های دیگر او می توان به فرماندهی قشون مازندران، فرماندهی نیروهای ارومیه و حکومت کبیرکوه و پشتکوه اشاره کرد. در زمان رضاشاه با وجود آن که مدت ها مشاغل حساس و فرماندهی های جنگی مختلف را به عهده داشت، به علت مخالفت صریح کتبی با افراط کاری های املاک سلطنتی و حتی ابراز حضوری این مخالف به رضاشاه از کار برکنار شد. او پس از عزل رضاشاه به خدمت بازخوانده شد و با درجه ی سرتیبی به فرماندهی لشکر آذربایجان و شهربانی و ژاندارمری آن خطه و نیز هم زمان به استانداری آذربایجان غربی منصوب شد که این امر با قضیه ی پیشروی مصادف گردید. سرتیپ درخشانی در شرایطی بسیار دشوار از خونریزی در آذربایجان جلوگیری کرد اما در نهایت به  علت دسیسه های مخالفان دست گیر شد. او ابتدا به حبس ابد و سپس به پانزده سال زندان با کار محکوم شد که پس از کم تر از سه سال از زمان بازداشت، آزاد شد. او تا سی سال در ایران ماند و از مخالفان شناخته شده ی رژیم شاه بود. وی سرانجام در شب 7 فروردین 1357 هنگامی که مردم شهرهای مختلف خود را آماده ی بزرگداشت چهلمین شب قیام 29 بهمن مردم تبریز می کردند، در منزلش توسط مامورین ساواک دستگیر شد و در 82 سالگی در زندان اوین به شهادت رسید. کتاب حاضر متن کامل خاطرات سرتیپ علی اکبر درخشانی است که در طی سال های 1302، 1320، 1331 و 1352 نوشته شده است. در خلال این خاطرات بسیاری از مسائل کشور به صورت جزئی بیان شده که یکی از مهم ترین آن ها عرضه ی اطلاعات دقیقی درباره ی ماجرای سال 1324 آذربایجان است.