سرتیپ علی اکبر درخشانی در این نوشتار از خاطرات و مشاهدات خود درباره ی واقعه ی 21 آذر 1324، تشکیل فرقه ی دموکرات آذربایجان، و اقدامات سید جعفر پیشه وری سخن می گوید. وی از افسران پایه گذار ارتش جدید ایران بود که از زمان احمدشاه قاجار خدمت نظام خود را شروع کرد. پس از عزل رضاشاه، به خدمت بازخوانده شد و با درجه ی سرتیپی به فرماندهی لشکر آذربایجان و سایر نیروهای نظامی (شهربانی و ژاندارمری) آن خطه و نیز همزمان با استانداری آذربایجان غربی منصوب شد و این امر با قضیه ی پیشه وری مترادف گردید. چنان که خود می نویسد به سبب جلوگیری از خونریزی در آذربایجان با قضیه ی پیشه وری به شیوه ی تدبیر عمل کرد به همین دلیل در دادگاه پهلوی به اتهام انعقاد قرارداد با پیشه وری و ادامه ی فرماندهی در دوره ی او ابتدا به اعدام محکوم شد. سپس در رای تجدیدنظر به 10 سال زندان با کار محکوم گردید. اما سرانجام پس از دو سال و دو ماه از زندان آزاد شد. او در طی سی سال بعد، همواره در ایران ماند و ا ز مخالفان شناخته شده ی رژیم شاه بود و عاقبت در پی دستگیری ماموران ساواک در شب 7 فروردین 1357، در سن 82 جان سپرد. مطاب این کتاب با اسناد و گزارش ها و حتی نوشته های مخالفان سرتیپ درخشان همراه است.