میخواهم یک سوالی از ابن‌زیاد بپرسم، به راستی چرا او عمرسعد را برای فرماندهی انتخاب کرد. من جلو می‌روم و سوال خود را از ابن‌زیاد می‌پرسم. ابن‌زیاد نگاهی به من می‌کند و می‌گوید: «امروز به کسی نیاز دارم که با اسم خدا و دین، مردم را به جنگ با حسین تشویق کند. قدری صبر کن! آن وقت خواهی دید که عمرسعد به جوانان خواهد گفت که برای رسیدن به بهشت، حسین را بکشید؛ فقط عمرسعد است که می‌تواند کشتن حسین را مایه‌ی نجات اسلام معرفی کند.»

نمی‌دانم چرا مدینه با خاندان پیامبر این قدر نامهربان بود. تشییع پیکر مادری پهلو شکسته در دل شب، اشک شبانه‌ی علی کنار قبر همسر در دل شب، تیر باران پیکر امام حسن و اکنون هم آغاز سفر حسین در دل شب! خداحافظ ای مدینه! خداحافظ ای کوچه‌ی بنی هاشم!...

آنها به یاد دارند که پیامبر، حسینش را غرق بوسه می‌کرد و می‌فرمود: "هرکس که حسین مرا دوست داشته باشد خدا نیز او را دوست می‌دارد"، هرکس امام حسین(ع) را می‌بیند به یاد آن می‌افتد که پیامبر او را گلِ زندگی خود می‌دانست. چرا یزید می‌خواهد گل پیامبر را پر پر کند؟

_بیا و با یزید بیعت کن زیرا این کار برای دین و دنیای تو بهتر است. _{انّا للّه و انّا الیه راجعون}، اگر یزید بر امّت اسلام خلافت کند دیگر باید فاتحه‌ی اسلام را خواند. ای مَروان! از من می‌خواهی با یزید بیعت کنم در حالی که می‌دانی او مردی فاسق و ستمکار است.