نویسنده در این کتاب به دنبال بررسی دلایل عدم شکل گیری جنبش های اجتماعی و به تبع آن جنبش محیط زیستی - آنچنان که در غرب ظهور کرد - در ایران عصر پهلوی است و در عین حال می کوشد تا ناپایداری توسعه را در فرآیند مدرنیزاسیون آمرانه نشان دهد. به همین جهت ضمن بررسی سیاست های محیط زیستی در خلال برنامه های عمرانی سال های 1327 تا 1356 به کنکاش تأثیر ساختار دولت مطلقه و شبه مدرن پهلوی بر این سیاست ها بپردازد.