من در یک مراسم آئینی خیلی مهم و رسمی که جو خیلی سنگینی در آن حاکم بود یا حضور بیشتر ساکنان شهر که همگی قبلا این مراسم را انجام داده بودند و قدرت ذهن کامل داشتند سوگند خوردم که با استفاده از قدرت ذهنم نظم و تعادل جهان را بر هم نزنم و بعد از من سار هم سوگند یاد کرد.بعد از مراسم یک ستاره شهروندی به من داده شد.روی دروازه و کنار ستاره های دیگر دو ستاره جدید با شماره هشت هزار و نهصد و نود و نه،و نه هزار نصب شد.این ستاره ها طلایی بودند و اگر از قوانین تخلفی میکردم زنگ آنها عوض میشد.فکر آنکه اگر روزی ستاره من در بین آنها ستاره طلایی سیاه شود چقدر توی ذوق می زند وحشتناک بود.