یکی از مهم ترین جریانات سیاسی در تاریخ معاصر ایران، جریان فکری ـ سیاسی لیبرالیسم است. لیبرالیسم مبتنی بر آزادی فردی می باشد و آزادی را مهم ترین هدف سیاسی به شمار می آورد. این مکتب که ریشه در عصر روشنفکری دارد، بر حقوق افراد و برابری فرصت تاکید می کند. مهم ترین عناصر معرفتی این مکتب شامل آزادی بیان، محدود کردن قدرت دولت، نقش قانون، تبادل آزاد ایده ها و اقتصاد بازاری است. در کتاب حاضر جریان شناسی لیبرالیسم در ایران در فاصلة انقلاب مشروطه در 1285 خورشیدی تا وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 مورد بررسی قرار گرفته است. در «جریان شناسی» تلاش می شود تا کل تحولات عمدة ایران معاصر به چند جریان فکری ـ سیاسی کلان تعلیل یافته و ساده سازی می شود و سپس از خلال مطالعة چگونگی تعامل این جریانات با یک دیگر تبیینی علمی و دقیق از آنچه که گذشته، ارائه شود.